gebroken hart
Door: tinka
Blijf op de hoogte en volg tinka
12 April 2012 | Brazilië, Belo Horizonte
gisteren was een van de meest verdrietige dagen die ik heb meegemaakt hier in Brazilie.
Marcelinho 1 van de 3 eerste jongens waar we mee zijn begonnen heeft gekozen om drugsdealer te worden. Ik had het wel al gehoord maar gisteren toen we in het huis van een van de grote drugsbazen kwamen zag ik hem naast de drugsbaas op de bank zitten. Ik heb er al vele jonge jongens gezien maar deze keer was het alsof het mijn eigen kind was. Ik zag hem zitten en mijn hart brak ( bijna letterlijk) Zijn hele uitdrukking was anders , hard en lelijk.
Ik weet nog hoe hij als 9 jarig jongetje met ons naar de judo ging , bij ons bleef logeren , bij ons kwam eten , met mijn kinderen speelt en hoe hij altijd met zelf gemaakte kadootjes voor de deur stond.
Ik moest zo huilen toen ik hem zag , en we waren met een hele grote groep dus ik liep weg naar de keuken om mezelf weer tot de orde te roepen. Daarna riep ik hem om naar de keuken te komen en heb ik met hem gesproken , hij heeft mijn tranen gezien en hij weet dat hij als een kind voor me is , ik heb heb aan gezegd dat hij altijd welkom blijft , meer kans heeft buiten de drugswereld dan erin. Hij deed stoer maar hij weet wel hoe erg ik het vind .
Later heb ik de drugsbaas gesproken en gevraagd of hij Marcelinho er niet uit kan schoppen.... maar er is nog een baas boven hem . Daarna moest hij lachn en zei .... ach Marcelinho is toch maar weer een van de vele kleine vissen ... ( niet belangrijk genoeg)
Dit maakt mij dan zo boos, omdat marcelinho voor mij zoveel waarde heeft en ik mijn leven zou geven voor hem en die jongens waar hij nu voor heeft gekozen zie geven hem geen stuiver waarde.
We blijven voor marcelinho vechten , maar ik weet ook dat ik hem los moet laten , dat doet denk ik nog het meeste pijn .
Marcelinho 1 van de 3 eerste jongens waar we mee zijn begonnen heeft gekozen om drugsdealer te worden. Ik had het wel al gehoord maar gisteren toen we in het huis van een van de grote drugsbazen kwamen zag ik hem naast de drugsbaas op de bank zitten. Ik heb er al vele jonge jongens gezien maar deze keer was het alsof het mijn eigen kind was. Ik zag hem zitten en mijn hart brak ( bijna letterlijk) Zijn hele uitdrukking was anders , hard en lelijk.
Ik weet nog hoe hij als 9 jarig jongetje met ons naar de judo ging , bij ons bleef logeren , bij ons kwam eten , met mijn kinderen speelt en hoe hij altijd met zelf gemaakte kadootjes voor de deur stond.
Ik moest zo huilen toen ik hem zag , en we waren met een hele grote groep dus ik liep weg naar de keuken om mezelf weer tot de orde te roepen. Daarna riep ik hem om naar de keuken te komen en heb ik met hem gesproken , hij heeft mijn tranen gezien en hij weet dat hij als een kind voor me is , ik heb heb aan gezegd dat hij altijd welkom blijft , meer kans heeft buiten de drugswereld dan erin. Hij deed stoer maar hij weet wel hoe erg ik het vind .
Later heb ik de drugsbaas gesproken en gevraagd of hij Marcelinho er niet uit kan schoppen.... maar er is nog een baas boven hem . Daarna moest hij lachn en zei .... ach Marcelinho is toch maar weer een van de vele kleine vissen ... ( niet belangrijk genoeg)
Dit maakt mij dan zo boos, omdat marcelinho voor mij zoveel waarde heeft en ik mijn leven zou geven voor hem en die jongens waar hij nu voor heeft gekozen zie geven hem geen stuiver waarde.
We blijven voor marcelinho vechten , maar ik weet ook dat ik hem los moet laten , dat doet denk ik nog het meeste pijn .
-
12 April 2012 - 10:59
Ellen:
Lieve Tinka,
Wat ontzettend verdrietig, ik kan me een beetje voorstellen hoeveel pijn het je doet dit te moeten zien.
Twijfel niet aan jezelf, je hebt hem alle liefde gegeven die in je zit en hem laten zien dat Jezus er ook voor hem is.Je hebt hem laten weten dat hij altijd welkom is, dat er een weg terug is, meer kan je menselijk gezien niet doen!
Diep respect voor wat je allemaal doet daar!
liefs Ellen, Pieter en de meiden -
12 April 2012 - 11:06
Jacqueline:
Auw...dat doet pijn...kun je hem niet op het vliegtuig naar Nederland zetten...is iets duurder dan een fiets maar misschien effectiever... -
12 April 2012 - 12:51
Anja:
Oh, wat hartverscheurend, Tinka!
Sterkte, meid.
Wat God in hem begonnen is, laat Hij niet los. -
12 April 2012 - 18:02
Mams Voor Jou!:
lieve tinkel,
Wat erg voor jou1voor jullie dus1Daar kun je ook huilen1Jezus moest ook erg huilen toen zijn vriend was overleden1Jezus begrijpt ons met ALLES!Wees ook dat wij erg veel zullen bidden voor jullie!Vader helpt jullie!
Ik hou van jullie.............je mams -
12 April 2012 - 18:49
Liza:
Ah mén tink....ik krijg tranen in mn ogen, wat vreselijk voor Marcelinho en jullie.
Wat een stoer wijf ben je toch dat je die drugsbaas aanspreekt, een vechter, zoals ik je ken. Je gaat voor degene die je liefhebt door het vuur, dat is zo mooi aan jou meis.
Sterkte in dit toch wel rouwproces nu.
Ik hou van je.
Lies -
15 April 2012 - 12:44
Annemarie:
Wat erg tinka! Heel veel sterkte! -
15 April 2012 - 16:55
Mark:
Hey Schattie,
Ik weet hoe machteloos je je moet voelen. Soms lijkt het wel alsof al het 'werk' voor niets is geweest, en er een leven verloren gaat. Maar weet dat Hij onvoorwaardelijk achter een ieder van ons staat.Ook achter Marcelinho. Jij kunt niet meer doen dan gewoon 'zijn', net zoals God altijd IS. Op die manier kan Marcelinho altijd refereren naar wat 'echt' is en hopelijk op tijd constateren dat het een leeg bestaan is op het pad waar hij op dit moment voor kiest.
'De mens zoekt zijn weg, maar God heeft 'm al bepaald'
God bless Marcelinho and you
X -
24 April 2012 - 07:10
Wan:
Ach, ik lees hem nu pas deze mail, ach Tink, dat de Here Almachtig olie in deze scheuren in jullie hart mag gieten. En dat Hij mag waken over dit kostbare kind Marcelhino. Het spijt me heel erg dit te moeten lezen,
love you!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
