vriendinnen
Blijf op de hoogte en volg tinka
27 Februari 2017 | Thailand, Phuket
Vorige week waren Petra en Petra van ons thuisfront bij ons op bezoek . Wat fijn om mensen dichtbij te hebben om me te kletsen , delen , lachen en huilen . Ikzelf leer dan ook altijd weer om met andere ogen te kijken naar wat voor ons soort van normaal is geworden.
Bij aankomst al van het vliegveld onderweg naar huis kwamen we langs een stoet waarbij de mensen op de wagens demonish bezet waren en messen door hun gezicht hadden . Dit is ‘‘normaal’’ gesproken alleen tijdens het vegatarische festival in Oktober , dus ik was ‘‘blij’‘verrast en riep dus heel enthousiast ; Kijk demonen !! Degene die schudden zijn bezeten !!’’ Terwijl we langs reden deed ik de raampjes open zodat mijn onschuldig niks vermoedende, vermoeide vriendinnen eens goed konden kijken , en als afsluiter riep ik nog even de naam van Jezus aan, waarbij 1 van de Petra’s bijna in de broek moest plassen. (ik zeg niet welke)
Ja dat dus .... nu ik dit schrijf denk ik .... das niet ‘‘normaal’‘maar als je al zolang ertussen leeft en al zoveel hebt gezien begint je beeld van wat normaal is toch wat te veranderen haha.
Ook mochten we die week naar de bekende straat waar meisjes, vrouwen en ladyboys zichzelf tentoonstellen op en aan de bars . Het was valentijsdag en we hadden 1000 bloemen en kadootjes om uit te delen om zo de liefde van Jezus bekend te maken. Het was eerst even spannend maar hoe blij waren de meisjes allemaal , dat ze zomaar een kadootje kregen zonder er iets voor hoeven te doen. Harde levenloze gezichten smolten in vriendelijke lieve gezichtjes met een lach ! Het was bijzonder om daar deel van mogen uit te maken .
Naast werk mochten we als vriendinnen ook veel lol hebben samen , ik heb lang niet zoveel gelachen als nu, dat de tranen over je wangen gaan. Veel genoten van de prachtige omgeving die Phuket te bieden heeft en als toerist door ‘‘eigen’‘land getourd.
Maar Petra en Petra waren natuurlijk niet alleen als toeristen of vriendinnen hier maar ook als deel van ons team in Nederland . Er is namelijk zoveel gebeurt bij ons hier inThailand , zowel op werk gebied als persoonlijk dat we als team echt weer even alles moesten kortsluiten en bespreken . Een paar blogs terug schreef ik al over deuren die dicht gingen en ramen die open zouden moeten gaan . We zijn ondertussen op een punt dat we toch verder aan het kijken zijn dan alleen Thailand. We weten dat we full-time in de zending willen blijven omdat we geloven dat dat onze roeping is voor ons leven.
De weg voor ons is onbekend en we zijn op zoek naar dat wat God voor ons heeft . Maar voor nu mogen we Thailand nog dienen voor zolang de tijd ons hier rest.
Eduardo is weer druk op pad met een Braziliaans team om de kinderen en families van Thailand en Myamar te dienen en kleine feestjes te geven daar waar verdriet is . We vinden het een grote eer dat we ons leven volledig in de handen van Vader mogen leggen en kleine lichtjes in de mist te mogen zijn , waar en hoe dan ook .
-
27 Februari 2017 - 20:31
Rob:
Fijn om te lezen Tinka. Zo goed om even wat Petra's, rotsen :-), om je heen te hebben.
Groetjes
Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley